رادیو داروها در پزشكی هسته ایی

رادیوداروها محصولات رادیواكتیوی هستند كه در پزشكی برای تشخیص و درمان بیماری‌ها به كار می‌روند.

در یك تعریف ساده به هر دارویی كه در ساختار آن یك رادیو ایزوتوپ موجود باشد رادیودارو گفته می‌شود، رادیوایزوتوپ‌ها در واقع عناصر ناپایداری هستند كه با توجه به ساختار اتمی‌شان از خود پرتو (Radiation) منتشر می‌كنند. هر رادیو دارو دارای دو جزء است: 1. جزء شیمیایی 2. جزء رادیو ایزوتوپی. رادیوداروها معمولا به صورت خوراكی و یا از طریق تزریق و همچنین استنشاق، به درون بدن وارد می‌شوند و به سوی عضو هدف هدایت می‌شوند.

استفاده از فناوری هسته ای در تولید دارو از سال ها قبل مورد توجه دانشمندان ایرانی قرار داشته است و از اواسط دهه 60 شمسی تولید این رادیوداروها آغاز شده است، و برای اجرای چنین طرحی در كشور، هماهنگی میان دستگاه ها و تامین منابع ملی لازم یك ضرورت بود ادامه داد: با انعقاد قرارداد میان معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و سازمان انرژی اتمی درسال 88، مقرر شد پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای به عنوان مجری تولید رادیو داروها نسبت به اجرای این طرح اقدام كند و در این راستا، با تامین هزینه ای به میزان چهار میلیارد تومان توسط معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری این پروژه وارد مراحل اجرایی شد.

به منظور تعیین اقلام دارویی كه باید با استفاده از این فناوری به تولید می رسید، گروهی از كارشناسان و محققان در قالب كمیته راهبردی نسبت به بررسی نیازهای دارویی كشور كه می توانست با استفاده از این فناوری تامین شود اقدام و در نهایت با دریافت استعلام از 20 مركز پزشكی هسته ای و دانشگاه های علوم پزشكی مختلف درسراسر كشور، در نهایت لیستی از 30 قلم داروی اولویت دار مورد نیاز تهیه و بر اساس امكانات و توانایی موجود، تولید 20 رادیو دارو آغاز شد. برای اجرای این طرح، 17 زیر پروژه، یك مجری و نیز هفت مجری اصلی در زیر مجموعه های مختلف آغاز به كار نمودند كه اینك نیز به فعالیت خود ادامه می دهند.