نسبت حكومت و حكمرانی

حكمرانی و حكومت به اشتباه در بسیاری از مواقع یكسان انگاشته شده حكمرانی، حكومت اجتماعی است كه با اقتدار سروكار دارد و شیوه نرم، هوشمندانه و كم‌تنش اِعمال حاكمیت است.

حكمرانی فرایند قاعده گذاری، اجرای قواعد، بررسی، نظارت و كاربست بازخوردها با اعمال قدرت مشروع و به منظور دستیابی به هدف مشتركی برای همه كنشگران و ذینفعان در چارچوپ ارزشها و هنجارها در محیط یك سازمان یا یك كشور است.

بر اساس این تعریف، تنظیم قوانین و فرآیند‌هایی كه بر سبك سیاست‌گذاری و نحوه نقش‌آفرینی كنشگران و ذینفعان در فرآیند سیاست‌گذاری و اعمال قدرت تاثیر می‌گذارد بخشی از وظایف حكمرانی است. بعلاوه موفقیت حكمرانی معمولاً با مشخصه‌هایی از جمله: دستیابی به ارزشها، رضایتمندی، عدالت گستری، مهار فساد، مشاركت، مسئولیت پذیری، اثربخشی، یكپارچگی، و امثال آن سنجیده می‌شود.

چگونگی دستیابی حكمرانان به چنین قدرتی برای اداره امور عمومی سازمان یا كشور به رویه قابل قبول و یا رویه قابل پیاده شدن حكمرانی در میان ذینفعان اصلی و یا كلیه ذینغعان بر می‌گردد.